کالیفرنیا اسپلیت – California Split – ۱۹۷۴

امتیاز : ۷.۲ از ۱۰ با ۴ هزار رای
ژانر : کمدی، درام
کشور : آمریکا
کارگردان : Robert Altman
ستارگان : George Segal, Elliott Gould, Ann Prentiss
خلاصه داستان: در یک بازی پوکر در کازینویی در لس آنجلس، «لو» (ادوارد والش) که بازی را باخته، «چارلی واترز» (گولد) که بازی را برده و «بیل دنی» (سیگال)، کارت پخش کن را به هم دستی و تقلب متهم می کند…
شرح فیلم: «تنها قمار است که احساس خطر را در شما به وجود می آورد.
درست شبیه صعود به قله ی اورست که با زحمت زیاد حاصل می شود ولی پس از صعود به آن برخلاف انتظار، به چیز غیرمنتظره ای برخورد نمی کنید.» – آلتمن
کازینو – Casino – ۱۹۹۵

Casino
ژانر: جنایی، درام
کارگردان: Martin Scorsese
ستارگان: Robert De Niro, Sharon Stone, Joe Pesci
محصول کشور: فرانسه، آمریکا
سال انتشار: 1995
امتیاز: 8.2 از 10
مدت زمان: 178 دقیقه
خلاصه داستان: سرگذشت یک کازینو در لاس وگاس، چند و چون اداره ی آن و
پشت پرده ی رابطه های گردانندگانش، به ویژه رابطه ی «ایس» (دنیرو)، مدیر کاردان و موفق کازینو با دوست خشن و مهارناپذیرش، «نیکی» (پشی) و همسر ولنگار و غیرقابل اعتمادش، «جینجر» (استون).
بعد از تماشای «کازینو» دیگر ممکن نیست لاس وگاس را مانند قبل ببینید. درحالی که این فیلم
که از روی کتاب غیرداستانی «کازینو: عشق و افتخار در لاس وگاس» اثر نیکولاس پیلجی ساخته شده است
در افشا کردن داستان و مبهوت کردن مخاطب ویژگی خاصی ندارد، تصویر فوق العاده ای
از دید یک شخصیت خودی از آنچه در پشت صحنه ی معبد قماربازی کشور می گذرد، نشان می دهد.

همانطور که بارها گفته شده، مسئله ی مهم در وگاس خوش گذرانی، تجملات و زرق و برق نیست. آن چیزها تنها جلوه نمایی ظاهری هستند. به جای آن، آنچه در وگاس اهمیت دارد، تنها طمع و پول است،
مشتری ها را به داخل کشیدن، آنها را به ادامه ی بازی تشویق کردن و جیب هایشان را خالی کردن.
«کازینو» پیش از آن که به سمت داستان اصلی برود، با سکانس کوتاهی مربوط به سال ۱۹۸۳ آغاز می شود که از طریق فلش بک ها به داستان کلی ربط پیدا می کند.
کارگردان فیلم مارتین اسکورسیزی، از صدای روی تصویر استفاده زیادی می کند و تک گویی/مونولوگ های مجزایی از دو بازیگر اصلی (رابرت دنیرو و جو پشی) ثبت می کند تا فواصل خالی را پر کند.
حجم بالا و خالص این صحبت های جداگانه میزان پرورش شخصیت را پایین می آورد،
اما این کلمات طوری با موفقیت لازم مکمل یکدیگر هستند که بیش از حد ناخوانده و نابجا به نظر نمی رسند.
با وجود اینکه هوشمندی و طنز صدا روی تصویر ها آنها را دلپذیر می کند، چنین صحبت های بی وقفه ای همیشه بهترین راه برای نقل کردن یک داستان نیستند. وسوسه برای “گفتن” چیزی
به جای ” نشان دادن” آن بیش از حد قوی است. فیلم «کازینو» نمی تواند در همه ی موارد از افتادن در دام های پیش پای فیلم های سینمایی اجتناب کند.
اختصاصی نقد فارسی
بوب قمارباز – Bob Le Flambeur – ۱۹۵۶

98 دقیقه , محصول فرانسه
امتیاز : 7.8/10 از 8,870 رای امتیاز منتقدین : 80
ژانر :جنایی | درام | هیجان انگیز
کارگردان :Jean-Pierre Melville
ستارگان :Roger Duchesne , Isabelle Corey , Daniel Cauchy
خلاصه داستان: باب گنگستری سالخورده و قماربازی حرفه ای تقریبا ورشکسته شده است.
به همین دلیل تصمیم می گیرد به یک کازینو دستبرد بزند.همه چیز دقیقا طبق نقشه پیش می رود
تا اینکه پلیس از نقشه او باخبر می شود.در این حین باب شروع به قمار می کند و…

باب قمارباز، چهارمین فیلم ملویل، به دوره خاصی از تاریخ، و تاریخچه سینما، تعلق دارد:
زمانی که تغییر و تحولات بزرگی در راه بود و این فیلمی است که از آن، عطروبوی آن دوره و
از آن تغییر و تحولات به مشام میرسد.
در نیمه دهه ۱۹۵۰ سروکله مردی پیدا شد ۳۹ ساله، که از جمله، فیلم جنگی حیرتانگیزی
به نام سکوت دریا ساخته بود و اعجوبهها، اقباسی از اثر ژان کوکتو را. او بعدا به استاد فیلم نوآر فرانسه،
و مرشد سینماگرهای جوان موج نو تبدیل شد: سینماگری که راه را باز کرد برای فیلمسازانی چون سرجیو لئونه، جان وو، و خیلیهای دیگر.
او استدیوی فیلمسازی خودش را داشت، که در دهه ۱۹۶۰ در آتش سوخت. ولی ملویل در نیمه دهه ۱۹۵۰ داشت با همان ابزارهای نیمه اول قرن، مدرنیته نیمه دوماش را میساخت.
باب قمارباز، در اصل، یک فیلم گنگستری است: شاهد حمله به کازینو، گنگسترهای گردنکلفت، و تعقیب و گریز و خیانت هستیم. درست. با آنکه میگویند فیلمهای بزرگ آنهایی هستند که جهان شمولاند و
زمان و مکان نمیشناسد، اما در مورد باب قمارباز دقیقا عکساش صادق است: باب قمارباز به این خاطر بزرگ است که درست حال و هوای دورانی را زنده میکند که دیگر وجود ندارد.
جوهرهی فیلم در زیبایی و اندوهاش نهفته است. از آن زمان تا به امروز دنیا با تغییر و تحولاتی
خارقالعاده به روند خود ادامه داده. ولی باب قمارباز فیلمی است که مثل یک گوی برفی دستاش میگیری،
تکاناش میدهی و به آن نگاه میکنی و با حسرت میگویی: هی، نگاه کن، دنیا شصت سال پیش این طوری بوده است.
منبع: ماهنامه ی فیلم / شماره ی ۲۴۵
ادامه در پست های بعد…